тӱҥалдыме

тӱҥалдыме

Г.: тӹнгӓлдӹмӹ

1. прич. от тӱҥалаш

2. прил. нетронутый, непочатый, целый

Тӱҥалдыме кинде целый хлеб;

тӱҥалдыме мешак непочатый мешок.

Ӱстембалне тӱҥалдыме мелна терке шинча. [/i]Д. Орай.[/i] На столе стоит нетронутая тарелка блинов.

Теве, туныктышо таҥем, тыланет тӱҥалдыме паша! [/i]М. Шкетан.[/i] Вот тебе, товарищ учитель, непочатая работа!